Στην ερωτική φιλολογία, συναντάμε συχνά την καταγραφή του αδιέξοδου μιας σχέσης η οποία βασίζεται στη διαφορά των δύο φύλων. H έκθεση Stopping Point έχει ως αφετηρία το ποίημα του Antoine Tudal, Paris en l'an 2000, στο οποίο περιγράφεται η δυσκολία του έρωτα μέσα από την ηχητική και λεκτική ομοιότητα του «έρωτα» (l' amour) και του «τοίχου» (le mur), στη χρήση της γαλλικής γλώσσας. 

Εν τούτοις, η εύστοχη αναφορά του Lacan πάνω στο ποίημα ως μια σημειολογία της διαφοράς και της ομοιότητας, προσφέρει υλικό να αιτιολογηθεί η σχέση μέσα από τις γκάφες και τις αδεξιότητες του εραστή και της/του ερωμένης-νου, τις αδιέξοδες ονειροπολήσεις των ερωτευμένων που δεν πραγματώνονται άλλα ακόμη και τον οδυνηρό πόνο (la douleur exquise), ο οποίος εξελίσσεται σε ιλαροτραγωδία, όταν δεν υπάρχει αμοιβαία ανταπόκριση.

Στην έκθεση φανερώνεται εκείνο που αποδιώχνει αντί να ενώνει, στέκεται ως εμπόδιο και καθιστά τις σχέσεις ασύμβατες μέσα από την διαφορετικότητα των υποκειμένων. Αρχαϊκές και βιβλικές αναφορές περί της αιωνίας διαμάχης των φύλων, όπως και η ρητορική της σύγχρονης ψυχολογίας περί “συμπληρωματικής” σχέσης, αποτελούν συστατικά μιας έμμεσης αποδοχής του διαχωρισμού που προκύπτει από τη βιολογική διαφορά.

Η ανάδειξη της απόκλισης ανάμεσα στην επιθυμία και το εμπόδιο που την ακυρώνει, μεταφέρει την κωμική ή την μελαγχολική έκβαση ενός γεγονότος που δεν απηχεί μονάχα το διαχωρισμό της σχέσης άλλα τη διαμάχη, την πάλη και την προσπάθεια γύρω από αυτήν. Εδώ μπορεί να υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, άλλα κατά βάθος και οι δύο πλευρές εξοντώνονται, αφού οι εξιδανικεύσεις όπως και οι ερωτικοί παροξυσμοί αλλοιώνονται και αφανίζονται στη φθορά του χρόνου. 

Αντιλαμβανόμενοι, λοιπόν, το λογοπαίγνιο του l'a-mur, ως ένα ανυπέρβλητο «ερωτο-τοίχο» ή ακόμη και ως ένα προσωρινό προσπελάσιμο εμπόδιο, η έκθεση στοχεύει στη διακωμώδηση της ασυνέχειας σε αυτήν την λιβιδινική αρχιτεκτονική της οροθεσίας και της αποκοπής.

Επιμελητής: Κωστής Βελώνης
Βοηθός επιμελητή: Φαίδρα Βασιλειάδου