Στις 15 Μαΐου 1886 πεθαίνει η Έμιλυ Ντίκινσον. Η αδερφή της, Λαβίνια, βρίσκει τις επόμενες μέρες στο δωμάτιό της πάνω από χίλια ποιήματα, τα περισσότερα καθαρογραμμένα σε αυτοσχέδια τετράδια και άλλα στο πίσω μέρος φακέλων και επιστολών. Βάζει σαν στόχο να τα εκδώσει. Οι πρώτες προσπάθειες έκδοσης «παρερμηνεύουν» το έργο της Ντίκινσον, θέλοντας να εφαρμόσουν στα ποιήματα τις φόρμες και τις νόρμες της εποχής τους.

Ο Χρίστος Χατζηστυλιανού βρίσκει ενδιαφέρον σε αυτή τη λεπτομέρεια της «παρερμηνείας» και, με αφετηρία αυτό το ερέθισμα, ξεκινάει να το διερευνήσει οπτικά. Παρουσιάζει τις δικές του «παρερμηνείες», αποδίδοντας το πρόσωπο της Έμιλυ Ντίκινσον σε πέντε μεταξοτυπίες με αρχική έμπνευση τη μοναδική σωζόμενη δαγεροτυπία της. Πέντε ψηφιακά επεξεργασμένα πορτρέτα, πέντε εκδοχές της εύθραυστης φιγούρας της.

Κατασκευάζει ένα artist book με τα 1775 σωζόμενα ποιήματά της χρησιμοποιώντας χαρτί και plexiglas. ‘Όπως η ίδια η ποιήτρια χρησιμοποιούσε επιστολές και τετράδια για να γράψει τα ποιήματά της, έτσι και ο Χατζηστυλιανού τυπώνει 25 αριθμημένους καταλόγους σε συνεργασία με το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Τους ράβει στο χέρι με λευκή βαμβακερή κλωστή, από αυτή που υφαίνονταν τα φορέματά της.Είναι η νοητή κλωστή που δένει χρονικά τις δύο δουλειές.

Μια έκθεση τυπωμένης ευαισθησίας που φιλοξενείται στο Φωταγωγό από τις 22 Ιανουαρίου έως τις 25 Φεβρουαρίου 2018.