Η έκθεση περιλαμβάνει έργα από την νέα δουλειά της ζωγράφου με θέμα γυναίκες από τη Μεσόγειο και με σαφείς αναφορές στο μεταναστευτικό ζήτημα.

Προερχόμενες από 23 μεσογειακές χώρες, με διαφορετικές γλώσσες και διαλέκτους, οι γυναίκες της Παπαδημητρίου, ως ικέτιδες, ομιλούν σε μια κοινή γλώσσα των λιμανιών, ξεχασμένη από αιώνες, την «σαμπίρ».

Η ζωγράφος αφηγείται μια προσευχή που αναπτύσσεται στον χώρο ως εικαστική εγκατάσταση. Μικτές τεχνικές δημιουργούν αδρές υφές και ανάγλυφες επιφάνειες που φιλοξενούν λέξεις, πρόσωπα, σύμβολα,  διεγείροντας το συναίσθημα του θεατή που ταξιδεύει μαζί τους στη θάλασσα της Μεσογείου.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η επιμελήτρια της έκθεσης Λουίζα Καραπιδάκη, "Μέσα από τις εικόνες περνούν άυλες έννοιες και συναισθήματα, όπως η εσωτερική ανάγκη έκκλησης σε μια μεγάλη δύναμη, σε έναν από μηχανής θεό, στην προσδοκία για το καλύτερο αύριο"

*Ηχητική Εγκατάσταση: Κώστας Μόσχος