"Το τραπέζι ανάμεσα στα κρεβάτια" ανοίγει μια υπόθεση εργασίας πάνω στην κατοίκηση και από κοινού χρήση του κατασκευασμένου κόσμου, όπως ένα τραπέζι βρίσκεται μεταξύ αυτών που κάθονται γύρω του. Το κατασκευασμένο τραπέζι ως κοινός χώρος, μας φέρνει μαζί και ταυτόχρονα μας εμποδίζει να "πέσουμε ο ένας πάνω στον άλλον" [Χάνα Άρεντ, «Ανθρώπινη κατάσταση»]. Αντίθετα το κρεβάτι είναι ατομικό, ή καλύτερα ιδιωτικό, και υποστηρίζει την επιστροφή στα πράγματα του εαυτού. Από αυτή την σκέψη προκύπτουν βασικές συναρτήσεις γύρω από την ιδέα της συλλογικότητας, της συνεργασίας και της συντήρησης του εαυτού που εξετάζονται στην έκθεση ως εκδοχές του κόσμου των πραγμάτων. Επιλέγοντας για το εγχείρημα έναν χώρο του δημόσιου Πανεπιστημίου, ένα αίθριο, ασκεπές και περίκλειστο εντός του αστικού ιστού, τοποθετούμε απτές εκδοχές αποσταθεροποίησης του κατασκευασμένου κόσμου. Εδώ εξάλλου, στον χώρο της δημόσιας παιδείας, διαμορφώνεται σήμερα ένα πεδίο ανταγωνισμών και πολλαπλών διεκδικήσεων. "Το τραπέζι ανάμεσα στα κρεβάτια" ως εφήμερη εκπλήρωση του αιτήματος για μια συλλογική υπεράσπιση των όρων που συγκροτούν την ζωή από κοινού.

 

Mε την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ