Η CURRENT Athens είναι μία πλατφόρμα μη ιεραρχικής προώθησης της σύγχρονης τέχνης.
Το Goethe-Institut Athen σε συνεργασία με τη State of Concept Athens, την Ταινιοθήκη της Ελλάδος και το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος σάς προσκαλεί στη σειρά εκδηλώσεων Μηχανισμοί της Θέασης της Μαρίας Λάλου. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει κινηματογραφικές προβολές, περφόρμανς, μια έκθεση και ζωντανή συζήτηση.
Τα προσωπικά μας δεδομένα έχουν γίνει μέρος μιας συνεχούς και υπέρμετρης ροής πληροφοριών που ελέγχονται από αλγόριθμους. Το πώς η δύναμη του αλγόριθμου υπαγορεύει την καθημερινότητά μας είναι κάτι που όλοι βιώνουμε. Εκείνο που μας λείπει είναι η σαφήνεια για το πώς αυτό συμβαίνει αδιάκοπα. Οι Μηχανισμοί της Θέασης είναι μια σειρά εκδηλώσεων που περιλαμβάνουν κινηματογραφικές προβολές, περφόρμανς, μια έκθεση και ζωντανή συζήτηση. Στο σύνολό τους ξετυλίγουν το έργο της Μαρίας Λάλου για τον κινηματογραφικό μηχανισμό και την αλγοριθμική διακυβέρνηση του Camera and the Mirror και μας προϊδεάζουν για το προσεχές κινηματογραφικό πείραμα Image Infinite. Στη συνεχή της έρευνα και στα κείμενά της, η Λάλου επανεξετάζει τη θέση του θεατή, αμφισβητώντας το κύρος των ψηφιακών εικόνων και τη διαμεσολάβηση των δεδομένων που ελέγχονται από αλγόριθμους σήμερα. Το πρόγραμμα των Μηχανισμών της Θέασης, που θα πραγματοποιηθούν τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 2024 σε διάφορους χώρους της Αθήνας, παρουσιάζει ποικίλες συνιστώσες των εξερευνήσεων της Λάλου και δημιουργεί καινούργια στοιχεία στο συνολικό σώμα του έργου.
–Rachael Rakes 2023
Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2024
Goethe-Institut Athen, Ομήρου 14-16, Αθήνα
20:00
Camera and the Mirror, της Μαρίας Λάλου (2018) 43’
Η Λάλου ανέλυσε το έργο τριών κεντρικών λευκών ανδρικών μορφών που άφησαν σημαντικό αποτύπωμα ως προς τον ρόλο του μηχανισμού της κάμερας στην κινηματογραφική παραγωγή, σχεδιάζοντας τον δικό της αργό φυσικό θάνατο ως artist-at-work, και τη μετάλλαξή της σε έναν αλγόριθμο τριών στοιχείων, ύστερα από δεκαπέντε χρόνια παραγωγής έργων που ενσωματώνουν κινηματογραφικούς μηχανισμούς και την επιτήρηση ως εργαλεία της, με αναφορές στον πολιτικό ρόλο του θεατή. Το πρώτο κεφάλαιο, με τίτλο Virtual Presence βασίζεται στην πρώτη της ταινία που καταγράφηκε σε μονοπλάνο, το The Dialogue. Η Λάλου εκτελεί τη σταδιακή της μετάβαση σε ένα μη-ανθρώπινο ον, σκηνοθετώντας την πτώση της στο σκοτάδι μιας μαύρης οθόνης, εξακολουθώντας ωστόσο να αρθρώνει τις σκέψεις της σχετικά με τους λόγους αντικατάστασης της δουλειάς της από έναν αλγόριθμο τριών στοιχείων και εστίασης στην προστασία δεδομένων του θεατή. Με κεντρικό θέμα τη δύναμη της μηχανής εκμάθησης, παρουσιάζει τη διαδικασία απόσπασης του θεατή ως φυσικής ανθρώπινης μονάδας από το ζωντανό δρώμενο και του καλλιτέχνη από τον ρόλο του χειριστή των μηχανισμών θέασης στην καλλιτεχνική παραγωγή. Τα επόμενα κεφάλαια περνούν το νήμα της αφήγησης μέσα από τη βάση τριών σημαντικών έργων της ιστορίας του κινηματογράφου: Parallel I-IV (2008-12), Salaam Cinema (1995) και Le Mépris (1963), μαζί με τα όσα γράφει ο Vilém Flusser σχετικά με τις λειτουργίες του μηχανισμού στο βιβλίο Post-History. Δημιουργώντας έναν κατάλογο από κάμερες οι οποίες καταδεικνύουν τις ιδέες πίσω από το μέσο παραγωγής τους και μελετώντας προσεκτικά την ευρηματικότητα κάθε ταινίας, η εικαστικός και πειραματική σκηνοθέτιδα φτιάχνει ένα εγχειρίδιο οδηγιών για την απελευθέρωση από την αλγοριθμική διακυβέρνηση όπου η σχέση μεταξύ κάμερας, θεατή και ηθοποιού, υποκειμένου και αντικειμένου τίθεται στο προσκήνιο και αποσταθεροποιείται.
21:00
In Resistance, της Μαρίας Λάλου (σενάριο / σκηνοθεσία / καταγραφή, 2024) 45’ – Live
Μια ζωντανή συζήτηση με τη Δάφνη Δραγώνα, την Ηλιάνα Φωκιανάκη, τη Μαρία Κομνηνού και τη Rachael Rakes, σε σενάριο και σκηνοθεσία της Μαρίας Λάλου επί σκηνής. Η Δάφνη Δραγώνα μιλά για τον φιλόδοξο ρόλο της τεχνολογίας, η Ηλιάνα Φωκιανάκη για τις πολιτικές ταυτότητας έναντι της σωματοποιημένης πραγματικότητας, η Μαρία Κομνηνού για τον μύθο έναντι του Δικτύου έναντι του κινηματογράφου και η Rachael Rakes για τον πραγματικό χρόνο έναντι του καταγεγραμμένου χρόνου.
Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2024, 20:00
Goethe-Institut Athen, Ομήρου 14-16, Αθήνα
Animated World, της Μαρίας Λάλου (2018) 6’
Ο ρόλος της κάμερας, η σχέση της με τον θεατή και ο θεατής ως επίμονος συν-αφηγητής στην αφηγηματική δομή. Το Animated World είναι ένα βίντεο-δοκίμιο που αποδομεί τον «πολιτικό ρόλο» του θεατή χρησιμοποιώντας την επιτελεστική πράξη της θέασης υπό το πρίσμα των «μηχανισμών της θέασης», με αποσπάσματα από και σε διάλογο με τις σκέψεις και τα κείμενα του Harun Farocki γύρω από το κινηματογραφικό περιβάλλον, την αποδόμηση και την προσομοίωσή του στα βιντεοπαιχνίδια. Υπάρχουν ορισμένες ιδιότητες του μέσου και της προγραμματικής εικόνας στην πραγματικότητα του παιχνιδιού που τοποθετούνται στη φιλμική γλώσσα ως «φόντο». Η κινηματογραφική χειρονομία, μέσω της εστίασης της κάμερας, μεταφράζεται στην προγραμματική πραγματικότητα, στην πληροφορική, με την έννοια της «εντολής» στο πλαίσιο ενός υπολογιστικού αφηγηματικού σεναρίου. Το Animated Wolrd είναι το δεύτερο δοκίμιο του Camera and the Mirror.
Οι σκέψεις και το κείμενο έχουν γραφτεί από τη Μαρία Λάλου με βάση το βιβλίο του Vilém Flusser Post-History.
Τα αποσπάσματα που παρουσιάζονται στο Animated World βασίζονται στο φιλμικό δοκίμιο Parallel I–IV του Harun Farocki.
Parallel I-IV, του Harun Farocki (2012-2014) 43’
Τι συμβαίνει όταν οι εικόνες ενός βιντεοπαιχνιδιού οι οποίες έχουν παραχθεί από υπολογιστή σφετερίζονται τον κινηματογράφο ως το κυρίαρχο μέσο δημιουργίας ενός εικονικού κόσμου; Το τετραμερές έργο του Harun Farocki Parallel I–IV (2012–14) εξετάζει αυτό το ερώτημα, ιχνηλατώντας την εξέλιξη των βιντεοπαιχνιδιών από δισδιάστατα σχηματικά σε φωτορεαλιστικά περιβάλλοντα. «Τα τελευταία έργα του Farocki, Parallel I-IV, πραγματεύονται τις εικόνες των βιντεοπαιχνιδιών, εξετάζοντας τη σχέση τους με το “πρώτο πρόσωπο” και την πραγματικότητα ως ένα “απόν αναφερόμενο” που κατασκευάζεται από αλγόριθμους. Αμφισβητώντας αυτές τις νέες εικόνες, ο Farocki διασώζει όχι μόνο τον στοχασμό γύρω από την εφεύρεση της προοπτικής στην κατασκευή του αναγεννησιακού σύμπαντος, αλλά και τη συζήτηση για τη φωτογραφία ως μέσο που απελευθερώνει τη ζωγραφική από την αναζήτηση της ομοιότητας. Ρωτά εάν οι υπολογιστές θα αναλάβουν λειτουργίες που προηγουμένως είχε ο κινηματογράφος, ο οποίος, με τη σειρά του, θα είναι ελεύθερος να στραφεί σε άλλες λειτουργίες». Paço das Artes, for e-flux 2016.
ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΒΟΛΩΝ
Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2024, 20:00
State of Concept, Τούσα Μπότσαρη 19, Αθήνα
The Dialogue, της Μαρίας Λάλου (2018) 90’
Προλογίζει η Ηλιάνα Φωκιανάκη
Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2024, 20:00
Goethe-Institut Athen, Ομήρου 14-16, Αθήνα
20:00 - Camera and the Mirror, της Μαρίας Λάλου (2018) 43’
21:00 - In Resistance, της Μαρίας Λάλου (σενάριο / σκηνοθεσία / καταγραφή, 2024) 45’ – Live
Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2024
Goethe-Institut Athen, Ομήρου 14-16, Αθήνα
20:00 - Animated World, της Μαρίας Λάλου (2018) 6’
Parallel I-IV, του Harun Farocki (2012-2014) 43’
Πέμπτη 29 Φεβρουαρίου 2024
State of Concept, Τούσα Μπότσαρη 19, Αθήνα
20:00
Human Agents, της Μαρίας Λάλου (2018) 4’09’’
Salaam Cinema, του Mohsen Makhmalbaf (1995) 75’
Παρασκευή 1 Μαρτίου 2024
Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Ιερά Οδός 48, Αθήνα
Αίθουσα 2
19:00-21:00
Camera Actors, της Μαρίας Λάλου (2018) 13’19’’ σε λούπα
Αίθουσα 1
21:00
Camera Actors, της Μαρίας Λάλου (2018) 13’19’’
Le Mépris, του Jean-Luc Godard (1963) 102’
Φουαγιέ, Μουσείο
Μηχανισμοί της Θέασης, της Μαρίας Λάλου
Μουσείο IMAGE INFINITE, της Μαρίας Λάλου