Η Χρυσάνθη Κουμιανάκη ανοίγει τη βιτρίνα Φεβρουαρίου του Kalo Mina. Τα σχέδια και τα αυτοκόλλητα της καλύπτουν την επιφάνεια της βιτρίνας και απεικονίζουν φιγούρες των περαστικών της Μαυρομιχάλη. Τα γρήγορα, αφηρημένα και γραμμικά σχέδια ενσωματώνονται στο αστικό περιβάλλον και δημιουργούν ένα παιχνίδι συνειρμών, θα μπορούσαν να είναι μια άλλη γραμματοσειρά ή σύμβολα σε μια ταπετσαρία λεωφορείου ή γραμμές από σπρέι στον απέναντι τοίχο.

 

Η πρακτική της διερευνά την ιδέα της μετάφρασης, δημιουργώντας συμβολικά συστήματα, κωδικοποιήσεις, αλφάβητα και παρτιτούρες που εστιάζουν σε μία μη λεκτική επικοινωνία. Τα έργα της προτείνουν διαλόγους και επικοινωνιακά συστήματα. Συχνά συνεργάζεται με άλλους επαγγελματίες όπως χορευτές, ηθοποιούς, αρχιτέκτονες και τεχνίτες, οι οποίοι έχουν ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση του έργου. Το κύριο έργο της είναι εγκαταστάσεις που συνδυάζουν διάφορα μέσα όπως μεταλλικές κατασκευές, σχέδιο, εκτυπώσεις, επιτελεστικές δράσεις, βίντεο και ήχο. 

 

Το έργο της έχει παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε ιδρύματα, μουσεία και γκαλερί, όπως στα: ΕΜΣΤ - Αθήνα, Εθνική Λυρική Σκηνή - Αθήνα,  Ίδρυμα Θεοχαράκη - Αθήνα, Ίδρυμα ΝΕΟΝ - Αθήνα, Fondation Hippocrène - Παρίσι, Netwerk Aalst - Βέλγιο, Kadist - Παρίσι, Fondazione Prada, PHENOMENON, Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ και New Museum New York. Από το 2012, μαζί με τον Κοσμά Νικολάου και την Πάκη Βλασσοπούλου, είναι μία από τις συνιδρύτριες του καλλιτεχνικού χώρου 3 137 στην Αθήνα.