Tο μονόπρακτο Περιγραφή Εικόνας του Χάινερ Μύλλερ, αποκτά άλλη διάσταση, ιδιαίτερα όταν ο καλλιτέχνης διαβάζει από το τέλος του κειμένου, φράση φράση, με εμβόλιμες παρεμβολές από την Οδύσσεια, του Ομήρου, το σενάριο από την ταινία Πουλιά του Χίτσκοκ και την Τρικυμία του Σαίξπηρ. Ο Τσιτσόπουλος συγχωνεύει επιφάνειες που αναδύονται από τον κορεσμό ποιητικών σωμάτων με την υποστήριξη της φωνής, των χειρονομιών, την στιγμή που αλλοιώνονται και ρευστοποιούνται. Προσπαθώντας να λύσει το αίνιγμα του έργου και το δικό του συνάμα, για έξι συνεχόμενες ώρες, η περφόρμανς αντικατοπτρίζει τους εσωτερικούς κραδασμούς της επαφής, να μιλήσει με δικές της λέξεις - αν αυτό είναι ποτέ εφικτό - ώστε να υπαρξει σύνδεση. Χρειάζεται εξωτερικές εκπυρσοκροτήσεις, συνήθως από ένα κείμενο, την φωνή κάποιου άλλου, ώστε να μπορέσει να γίνει απτή. Προσπαθεί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, εν μέρει για να την αποδεχτεί, εν μέρει για να παύσει και να την επανατοποθετήσει. Ένα παραλήρημα με σφήνες ονείρου για τη σχέση άντρα και γυναίκας, σχέση υποταγής και ταπείνωσης. Ο θάνατος κάτω από το προσωπείο του Έρωτα.