Back to Athens 8 International Arts Festival 2021

Έναρξη: Πέμπτη, 1 Ιουλίου
Διάρκεια: 1 – 4 Ιουλίου, 2021

 

Επιμέλεια Back to Athens 8: Γιώργος Γεωργακόπουλος, Φωτεινή Καπίρη, Christian Rupp

 

Natural equivalence

 

“It is in the Renaissance that the false is born along with the natural. From the fake shirt in front to the use of the fork as artificial prosthesis, to the stucco interiors and the great baroque theatrical machinery. The entire classical era belongs par excellence to the theatre....In the churches and palaces stucco is wed to all forms, imitates everything- velvet curtains, wooden corniches, charnel swelling of the flesh. Stucco exorcises the unlikely confusion of matter into a single new substance, a sort of general equivalent of all others, and is prestigious theatrically because it is itself a representative substance, a mirror of all the others.”

Jean Baudrillard

 

Αυτό είναι ένα μικρό απόσπασμα από το κείμενο του Jean Baudrillard “Stucco Angel”. Μπορεί το Μέγαρο Ησαΐα να μην είναι ένα αναγεννησιακό αρχιτεκτόνημα ωστόσο, το 1923, δηλαδή η περίοδος που κατασκευάστηκε, κουβαλάει στοιχεία ενός αρχιτεκτονικού εκλεκτισμού με γύψινα διακοσμητικά στοιχεία εσωτερικά και εξωτερικά τα οποία αναπαριστούν διαφορά μοτίβα από τη φύση. Το πλαστό είναι το κυρίαρχο σχήμα της κλασικής περιόδου από την αναγέννηση έως την βιομηχανική επανάσταση, πρώτου δηλαδή φτάσουμε στην παρούσα φάση της προσομοίωσης (simulation).

Συγκυριακά το κτίριο στεγάζει για δεκαετίες την Σχολή Κινηματογράφου Σταυράκου. Έτσι, μοιραία έχει στα "σπλάχνα" του μία υποβόσκουσα θεατρικότητα που ξεχειλίζει στους διαδρόμους του Μεγάρου και αντηχεί στις πολιτικές προεκτάσεις που περιγράφει ο Baudrillard.

Με αφορμή, λοιπόν, τον χώρο και τους Αγγέλους του Στόκου η Μαρίνα Παπαδάκη και ο Πάνος Προφήτης παρουσιάζουν έργα που βάζουν την φύση και το σώμα (φαντασιακό - συμβολικό - πραγματικό) στο επίκεντρο. Ενώ, οι δυο εικαστικοί έχουν διαφορετικές καλλιτεχνικές πρακτικές υπάρχουν κοινά σημεία όπως, η βιολογική εκμετάλλευση και εργαλειοποίηση ανθρώπου/φύσης, η σχέση ανθρώπου μηχανής, η αναπαραγωγή και το αντίγραφο στο έργο τέχνης αλλά και η βιομηχανοποιημένη κοινωνία. Το στοιχείο της (ανά)παραγωγής εντοπίζεται στα ζωγραφικά της Παπαδάκη με τις αναπαραστάσεις ενός Ford-ism περιβάλλοντος αλλά και στις γλυπτικές εγκαταστάσεις του Προφήτη όπου φόρμες επαναλαμβάνονται σαν να είναι αντίγραφα κάποιας ελαττωματικής μηχανής.

Παράλληλα, υπάρχει ένας υποβόσκων σαρκασμός. Οι ράγες στα ζωγραφικά της Παπαδάκη θυμίζουν την φρενίτιδα της γραμμής παραγωγής του “Modern Times” (Charlie Chaplin), παρουσιάζοντας το δίπολο εξουσία γνώση σε μία ορθολογιστικά κατασκευασμένη πραγματικότητα, ενώ τα γλυπτά του Προφήτη μοιάζουν σαν να ξεπήδησαν από το ίδιο ορθολογιστικό σύμπαν όπου τα όρια φύσης/ανθρώπου και μηχανής δεν είναι ευδιάκριτα.

 

Το έργο “Natural equivalence” του Πάνου Προφήτη και της Μαρίας Παπαδάκη, παρουσιάζεται στο πλαίσιο του Back to Athens International Arts Festival 2021.