«Αν ισχύει το ότι η ικανότητα να μένουμε έκπληκτοι είναι η αρχή της σοφίας, τότε αυτό σκιάζει με ένα θλιβερό φως τη σοφία του σύγχρονου ανθρώπου», γράφει στον πρόλογο του εμβληματικού του έργου Παραμύθια, Μύθοι, Όνειρο ο ψυχαναλυτής Έριχ Φρομμ.
Η Κυριακή Μαυρογεώργη κινείται με τα ευάλωτα στην υποβολιμαία βία κομψοτεχνήματά της ανάμεσα στο φως μιας καθαρής πλαστικής γλώσσας και στο σκοτάδι των συμβόλων που συνθέτουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας και κρύβονται μέσα μας, ακολουθούν μια διαφορετική από την κατεστημένη λογική της επίπλαστης γλώσσας με την οποία τα έχουμε συνδέσει. Πετυχαίνει έτσι με την αλήθεια τους να αιφνιδιάσει το θεατή της και να τον προτρέψει να αποβάλει το διακοσμητικό τους ρόλο. Να κοιτάξει πίσω από τα υποκατάστατα που διέπουν τη ζωή μας και να πλάσει έτσι τα δικά του σχήματα των ονείρων του.
Λήδα Καζαντζάκη, ιστορικός τέχνης