Αγαπητό Hot Wheels

Όπως ένα πάρτι ενηλικίωσης, η έκθεση αυτή σηματοδοτεί μια αλλαγή. Η αλλαγή είναι συναρπαστική - σηματοδοτεί νέες αρχές και ειναι αναζωογονητικη - αλλά επίσης, αναπόφευκτα, σηματοδοτεί και ένα τέλος, μια ολοκλήρωση. Ελπίζω ότι, παρά την απόστασή μου από εσάς, απόσταση τόσο χρονική όσο και χωρική- υπερατλαντική, μπορώ να επισημάνω κάτι σημαντικό για αυτή τη στιγμή, αντανακλώντας το τι ήταν κάποτε και προσβλέποντας σε αυτό που θα μπορούσε να έρθει. Αυτό δεν είναι παρά ένα γράμμα αγάπης, συνοδευόμενο από μερικές συμβουλές, στο οποίο συχνά παρεμβάλλονται προσπάθειες για χιούμορ και ένα αίσθημα νοσταλγίας που δεν μπορεί να αποφευχθεί.

Όπως με τη νιότη, οι πρώτες μέρες του χώρου ως project space, είχαν τα θετικά και τα αρνητικά τους. Ηταν τέλεια όταν, βάφοντας τους τοίχους ενώ έσπρωχνα τον Hugo πάνω στη σκαλωσιά, ακούγαμε παράλληλα Jamiroquai και το Desert Island του Georges Michael - αν παραβλέψουμε το ότι επρόκειτο για τον πιο ζεστό Αύγουστο εδώ και χρόνια και το ότι ήμασταν μονίμως με χανγκόβερ. Ήταν επίσης και η Gigi- ακόμα στην εφηβεία, τόσο γλυκιά όσο και διαβολική, η οποία καλωσόριζε κάθε επισκέπτη προσπαθώντας να τον ρίξει στο πάτωμα.
Η διαχείρηση ενός χώρου τέχνης στο διαμέρισμά σου σημαίνει ότι οι ώρες λειτουργίας καμιά φορά είναι μόνο μια πρόταση, κι έτσι συνέβησαν πολλές ξεναγήσεις με πυτζάμες ή χωρίς παπούτσια. Υπήρχαν επίσης πολύωρα δείπνα σε γειτονικά εστιατόρια, όπως η Κρήτη και το Baba Gurgur, ή γεύματα στην κουζίνα της Delia. Υπήρχαν μεταμεσονύκτια και ξέφρενα πάρτι- χορεύοντας ανάμεσα σε ρομπότ σε ξυλοπόδαρα και σπινθηριστές μπουκαλιών στο Lohan, ή κάτω από στροβοσκοπικά φώτα στην στοά του Janeiro.
Όπως και η ενηλικίωση, οι μέρες του χώρου ως γκαλερί, φέρουν κάποια ευθύνη και έναν "επαγγελματισμό". Το λευκό κρασί αγνώστου μάρκας, που ερχόταν σε μεγάλα μπουκάλια νερού από το περίπτερο από κάτω έχει ήδη δώσει τη θέση του, τουλάχιστον κατά την καλοκαιρινή περίοδο, σε Aperol Spritz από κάβα. Το παλιό μου υπνοδωμάτιο έχει μετατραπεί σε γραφείο, όπου η Gigi κοιμάται σε ένα παλιό βελούδινο κρεβάτι. Με λίγη θλίψη, αλλά πολλή ανακούφιση, δεν ενημερώνω πλέον το site- κάποιος με πραγματικές γνώσεις κωδικοποίησης το κάνει, χωρίς να χάνει το μυαλό του στη διαδικασία. Ο Hugo με ρώτησε πρόσφατα από πού παραγγείλαμε τις 300 επαγγελματικές κάρτες που κάναμε, αλλά δεν χρησιμοποιούσαμε ποτέ, και, κατά τα δύο τελευταία καλοκαίρια, όταν ήρθα να επισκεφτώ, με ξενάγησε στην έκθεση που έτρεχε εκείνη την περίοδο φορώντας πουκάμισο και παπούτσια. Ο Buggy ξεκίνησε επίσης μια εργασία σχετικά με το κτίριο.
Αλλά, όπως και στη ζωή, υπάρχουν θέματα που αγνοούν την κατηγοριοποίηση του "τότε" και του "τώρα". Η έκθεση αυτή του Σεπτεμβρίου είναι ένα από αυτά τα θέματα - μια οικογενειακή έκθεση που φέρνει κοντά τους καλλιτέχνες που έχουν, με σημαντικούς τρόπους, συμβάλει στη μορφοποιήση το Hot Wheels τα τελευταία δύο χρόνια. Αυτοί είναι καλλιτέχνες που είχαν τις περισσότερες συναντήσεις και μιτινγκς με μια μπύρα αλφα στην κουζίνα, οι οποίοι δέχονταν τακτικά επιθέσεις από τη Gigi και συνεχίζουν να έρχονται σε κάθε ανοργάνωτο δείπνο. Με ένα παρόμοιο τρόπο, πολλοί από εσάς που διαβάζετε αυτό το γράμμα, είστε οι μακροχρόνιοι υποστηρικτές του χώρου - που επίσης αγαπούν τη Gigi, γνωρίζουν την κουζίνα, θυμούνται τα πάρτι. Μερικοί από εσάς έχετε ακόμα ένα προσωπικό αρχείο όλων των προηγούμενων προσκλήσεων, τις οποίες ο Hugo, φορώντας το καπέλο του Buggy, συνεχίζει να μοιράζει ακολουθώντας την ίδια χαρτογραφική διαδρομή σε όλη την Αθήνα. Νομίζω και ελπίζω ότι αυτά τα πράγματα θα παραμείνουν τα ίδια.
Hot Wheels, σου εύχομαι τα καλύτερα στο νέο αυτό κεφάλαιο. Λατρεύω τα πλάνα γενικά, και το δικό σου είναι ένα καλό πλάνο. Από την άλλη όμως, ένας καλός μου φίλος συνήθιζε να μου λέει ότι υπάρχει μια ελληνικη παροιμία που λέει ότι «Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει». Να το θυμάσαι αυτό. Άλλωστε, ίσως είναι η γνώση που διεισδυει στη ζωή.
Πάντα με αγάπη,
Τζούλια