Η Λένα Ταταρίδα δημιουργεί παλίμψηστα τεκμήρια χρόνου, χώρου και συναισθήματος, με τον τρόπο που ένα αντικείμενο ή μια εικόνα αποκαλύπτουν την ιστορία τους, με τον τρόπο που λίγες μισοσβησμένες φράσεις αναπαύονται για καιρό μετά επάνω σε έναν εγκαταλελειμμένο μαυροπίνακα, φωτίζοντας τις στιγμές, τις εναλλακτικές οδούς και τις απόπειρες που προηγήθηκαν.

Η ενότητα των έργων που θα παρουσιαστεί στην gallery genesis ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων ετών και αποπειράται να προσδιορίσει και να επαναθέσει τα φυσικά και τα εννοιολογικά όρια με τα οποία συνδιαλέγεται και αναμετράται η ζωγράφος. Η ιδέα της μετάλλαξης είναι κυρίαρχη, διατρέχει και ενίοτε διαπερνά τον εσωτερικό πυρήνα του έργου, προτείνοντας νέα σύμπαντα, απροσδόκητες γεωγραφικές συντεταγμένες, νέες χώρες κατοίκησης.

Τσιμέντο και άμμος, σπάγκος, χαρτί, κερί και λάδια επιστρατεύονται, ενεργοποιούνται, συμπλέκονται και μεταποιούνται, ενθέτοντας ίχνη και συντάσσοντας τη ρευστή επιφάνεια: χαράζοντας δρόμους, ποτάμια, σπήλαια, δένδρα, πύλες, λαγούμια, λίμνες και τοξωτές γέφυρες.

Τα «Όρια» της Λένας Ταταρίδα, ασάλευτοι και ταυτόχρονα ευκίνητοι τόποι που ακροβατούν ανάμεσα στο σκοτάδι και λιγνές δέσμες φωτός, παλλόμενοι από φυσικά ερωτήματα και μεταφυσικές εντάσεις, κατοικούνται από θνησιγενή επιμέρους περιστατικά που παραμένουν αόρατα στο γυμνό βλέμμα. Πέρα από τη χαρά ή τη λύπη μιας στιγμιαίας μετατόπισης, βλασταίνει εδώ η βεβαιότητα μιας ήμερης διαχρονίας, ο ορισμός μιας εύφορης κοιλάδας του νου που με όχημα τη σωματοποίηση του ζωγραφικού άχθους, επιζητεί σταδιακά την αυτογνωσία. -Ίρις Κρητικού Ιανουάριος 2019

I can never read all the books I want; I can never be all the people I want and live all the lives I want. I can never train myself in all the skills I want. And why do I want? I want to live and feel all the shades, tones and variations of mental and physical experience possible in my life. And I am horribly limited. – Sylvia Plath, The Unabridged Journals of Sylvia Plath

What’s left is palimpsest – one memory bleeding into another, overwriting it. -Natasha Trethewey