Τα έργα τέχνης που θα εκτεθούν είναι αντιπροσωπευτικά δείγματα της δουλειάς του καλλιτέχνη τα τελευταία 15 χρόνια, δέκα εκ των οποίων διαμένει στον δήμο Χολαργού. Ο καλλιτέχνης έχει εμπνευστεί και δημιουργήσει την πλειοψηφία των έργων κατά τη διάρκεια διαμονής και εργασίας στον δήμο μας. Αισθάνεται ότι αποτελούν μια διεισδυτική ματιά στα όσα συμβαίνουν στον κόσμο έξω από το εργαστήριό του. Στόχος της έκθεσης αυτής είναι να συνεισφέρει στην τοπική κοινωνία, να αποτελέσει αφορμή για εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων, προβληματισμών, αλλά και να ενδυναμώσει τους δεσμούς των πολιτών με τον δήμο.

Σε περίπτωση που γίνουν πωλήσεις έργων, ένα ποσοστό των εσόδων θα διατεθεί για φιλανθρωπικό σκοπό και πιο συγκεκριμένα για την ανακούφιση συμπολιτών μας που βρίσκονται σε ανάγκη.

Μέσω αυτής της κίνησης ο καλλιτέχνης επιδιώκει να φέρει την Τέχνη και την Κοινωνία πιο κοντά, δημιουργώντας σχέσεις αλληλοϋποστήριξης και αλληλεγγύης.

Λίγα λόγια για τα έργα

Η χροιά της ατμόσφαιρας αποτελείται από μια σειρά επιτοίχιων ζωγραφισμένων ανάγλυφων έργων, κατασκευασμένων από ανακυκλωμένη πολυστερίνη τα οποία αναδεικνύουν την καθημερινή πραγματικότητα και τις σύγχρονες καταστροφές σε αντιπαράθεση με το οξύμωρο μιας ψευδοκλασικής αισθητικής, ωραιοποιώντας έτσι το ζοφερό και το άγονο. Φαινομενικά αυθαίρετες απόψεις, σε αντιηρωική στάση απέναντι στα αρχαία ανάγλυφα του Παρθενώνα, υφαίνονται σε ένα πλέγμα υποσυνείδητης σκέψης: ένα κενό υπόγειο γραφείο σε αντίθεση με το επιχειρηματικό πνεύμα, μια ψησταριά δρόμου, δυσοίωνη εικόνα που υποδηλώνει ότι η ζωή σίγουρα δεν είναι διασκέδαση και μόνο· ένα σκοτεινό χαντάκι αποστράγγισης στην άκρη ενός πλούσιου προαστίου, ένας άλλοτε ωραίος ποταμός γνωστός από τους αρχαίους ποιητές για το πλύσιμο των ποδιών, που έχει διοχετευθεί μέσα σε τσιμεντένιο αγωγό· ένας μοναχικός πυροσβέστης εκσφενδονίζει έναν μικρό κάδο νερού στην πυρκαγιά που καταβροχθίζει το δάσος, το οποίο θα μετατραπεί σε ακίνητη περιουσία μεγάλης αξίας· άνθρωποι, τόσο νέοι όσο και μεγάλοι, ένα σκηνικό που θυμίζει μεσαιωνική εποχή, συνωστίζονται γύρω από τους κάδους απορριμμάτων μετά τη λαϊκή αγορά με την ελπίδα να βρούνε το γεύμα της ημέρας. Τίτλοι με φράσεις γεμάτες αυτοπεποίθηση, βγαλμένες από τη νέα γλώσσα του κόσμου των τραπεζών και της οικονομίας, αποτελούν μια κακοφωνία δίπλα στις εικόνες, μια σύγχρονη νομενκλατούρα που, όμως, σαν διαχέονται στην κοινωνία, γίνονται μέρος της καθημερινής μας ομιλίας. Στο κοινότοπο και στο καθημερινό ανακαλύπτουμε την ξεθωριασμένη όψη αυτού που χάσαμε στο ηθικό χάος του σήμερα.

Τόμπυ Σορτ, γλύπτης