Η καινούργια σειρά έργων του Πάνου Παπαδόπουλου τοποθετείται σε μία απροσδιόριστη χρονική πραγματικότητα, όπως προτρέπει ο τίτλος της έκθεσης. Tο ψηφιακό ρολόι έχει σταματήσει σε μια ανύπαρκτη ώρα και ο καλλιτέχνης μας μεταφέρει στον δικό του ζωγραφικό σύμπαν.

Συνεχίζοντας την στροφή του προς μια μινιμαλιστική και αφαιρετική ζωγραφική, συναντάμε στην έκθεση εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους στους οποίους κυριαρχεί η μονοχρωμία. Στους εσωτερικούς χώρους του Παπαδόπουλου, ενώ απουσιάζει η ανθρώπινη μορφή, ίχνη όπως μία γλάστρα, ένα ηχείο σε ένα άδειο δωμάτιο υπονοούν την ύπαρξη της και τονίζουν την μοναξιά στην καθημερινότητα. Στους εξωτερικούς ζωγραφικούς χώρους του καλλιτέχνη, ανθρώπινες μορφές τοποθετούνται πάνω σε βάθρα και μεταλλάσσονται αυτομάτως σε αγάλματα παγωμένα στον χώρο και στο χρόνο, σχολιάζοντας την απομόνωση και την αποξένωση του σύγχρονου ανθρώπου. Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά από ζωγραφισμένα γλυπτά πάνω στους καμβάδες, γεμάτα ειρωνεία, χιούμορ και κρυμμένα νοήματα.

Την έκθεση πλαισιώνουν μια σειρά από σχέδια σε χαρτί που λειτουργούν συμπληρωματικά με τους πίνακες. Στα σχέδια του ο καλλιτέχνης συχνά αποτυπώνει στιγμιότυπα από την καθημερινότητά του, το περιβάλλον του και το στούντιο του.