Η έκθεση παρουσιάζει μια σειρά από γλυπτά που έχουν απομονωθεί από την αρχική τους φύση και ξαναμορφοποιήθηκαν ως ένα κομμάτι τέχνης τοποθετημένο προσεκτικά στο έδαφος της γκαλερί.

Η έκθεση αναφέρεται στην προβληματική σχέση μεταξύ της τέχνης για τη μάζα και της τέχνης για την ελίτ. Η φύση του εργαστηρίου παράλληλα με τη διαδικασία δημιουργίας της εγκατάστασης υποδηλώνει ότι η τέχνη της μάζας θα μπορούσε να μετατραπεί σε τέχνη για την ελίτ. Ο καλλιτέχνης αγγίζει επαγρύπνηση την έννοια του kitsch στη σύγχρονη τέχνη και αμφισβητεί το όριο του μέσα από τη φύση της εγκατάστασης.

Ο στόχος του Weile είναι να γεφυρώσει το κενό αυτής της προβληματικής σχέσης χρησιμοποιώντας έτοιμα γλυπτά, τα οποία έγιναν κατά τη διάρκεια των εργαστηρίων. Ο Weile κάνει μια αναφορά στον Ντανταισμό και στη θεωρία του Duchampian κινήματος, προωθώντας μια συζήτηση σχετικά με την έννοια των «readymades».

Οι κεφαλές τοποθετούνται προσεκτικά στο έδαφος σχηματίζοντας ένα αυστηρό σχήμα πλέγματος που αναφέρεται στην έννοια του στρατού. Ο θεατής καλείται να επανεξετάσει τη φύση των κεφαλών και να αναρωτηθεί εάν είναι αποτέλεσμα κατεστραμμένων γλυπτών ή αρχικής πρόθεσης του καλλιτέχνη. Ο συμβολισμός των κεφαλών του Weile είναι αυτός των υποτακτικών στρατιωτών, των οποίων το μόνο πεδίο είναι να βοηθήσουν την αιτία. Η ταυτότητα κάθε κεφαλιού εξαφανίζεται και η προσοχή μετατοπίζεται προς το ενιαίο κομμάτι εγκατάστασης. Μέσω αυτής της εγκατάστασης, ο Weile προκαλεί τον θεατή να ξανασκεφτεί την ιδέα του καλλιτέχνη και του δημιουργού κάτω από το πλαίσιο της σύγχρονης τέχνης.