«Η ζωή μιμείται την τέχνη.
Ευτυχώς που δεν γίνεται το αντίστροφο.
Αλλιώς η τέχνη θα ήταν μια κοινή παντομίμα»,
είπε ένα απόγευμα Σαββάτου με αφορμή το μάθημα
για τον σουρρεαλισμό, ο δεκάχρονος Αχιλλέας Τέντας.
Για τον Αχιλλέα και για όλα τα παιδιά που έρχονται ΣτοΣχολείο, είμαι περήφανη.
Για τον τρόπο που σκέφτονται, που ζωγραφίζουν,
που εκφράζονται, που χτίζουν την προσωπικότητά τους.
Γιατί πιστεύω στην τέχνη, με τον ίδιο τρόπο που πιστεύω
στη ζωή.
Γιατί πιστεύω στα παιδιά, με τον ίδιο τρόπο που πιστεύω
στη σοφία της αγνότητας ή στην αγνότητα που έχει η σοφία.
Και γιατί αν γινόταν οτιδήποτε απ’ αυτά αντίστροφα, θα ήταν όλα μια κοινή παντομίμα.
Και γω, σίγουρα δεν θα ήμουν καλή...

Με χαρά σας προσκαλούμε την Παρασκευή 5 Οκτωβρίου ΣΤΟΣΧΟΛΕΙΟ στην έκθεση «Η ζωή μιμείται την τέχνη»
για να θαυμάσετε τα γεμάτα ζωή έργα τέχνης που έφτιαξαν παιδιά του δημοτικού που δούλεψαν την προηγούμενη χρονιά (2017-2018) με την Άντζι Καρατζά, καθώς και της νέας
και ιδιαίτερης γλύπτριας Αικατερίνης Διαμαντή,
που δούλεψε ένα Σάββατο μαζί τους με πηλό.
Για να επιβεβαιώσουμε για άλλη μια φορά πως ζωή χωρίς τέχνη δεν υπάρχει, όσο σουρρεαλιστικό κι αν είναι αυτό. Εμείς θα επιμένουμε.
Κι ας μην είμαστε καλοί στην παντομίμα…

Φιλικά,
Η Άντζι, για την ομάδα ΚΛΑΝ´Σπλας.*

*ΚΛΑΝ´Σ: Καλλίνα Μαϊοπούλου, Λεωνίδας Παπαδόπουλος, Άντζι Καρατζά, Νεκτάριος Αλεβιζόπουλος, Νίκος Μπονάτσος και Σταύρος Μπονάτσος.
Πλας: Τα παιδιά: Αλεξάνδρα, Αλέξανδρος, Αλέξης, Αναστασία, Άννα, Άρης, Άρης, Άρης, Αχιλλέας, Βασίλης, Γιωργής, Ελευθερία, Εύα, Κωνσταντίνα, Κωνσταντίνος, Μάκης, Μάνος, Μαρία, Μαρίλη, Μιχάλης, Μυρτώ, Σαβίνα, Σοφία και Χρύσα.
Και η μεγαλύτερη: Αικατερίνη Διαμαντή.