ΔΕ ΛΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΑ
του Μάκη Μαλαφέκα, από τις Εκδόσεις Μελάνι
Με τους Διονύση Μαρίνο, Μαρία Μαγκανάρη, Θάνο Αργυρόπουλο και Βάλια Πάτσιου.

“Ήταν μετά το opening του Ιδρύματος Γεωργίου. Όλη η αφρόκρεμα της τέχνης βρισκόταν στην Ύδρα. Ο Χάρι δεν είχε εμφανιστεί πουθενά αλλά κάλεσε κόσμο μετά σπίτι του. Ήταν οι πάντες. Πώς να στο πω, ήταν κι η μισή ομάδα της Ντοκουμέντα...”
“Τι είναι ακριβώς η Ντοκουμέντα, ρε Κρις, θα μου εξηγήσεις;”
Η Κρις γέλασε και μου έπιασε το γόνατο.
“Δεν παίζεσαι, Μιχαλάκη. Θα σου εξηγήσω άλλη φορά. Θα σου στείλω το review τους, το Nothing Like The Sun, να το μελετήσεις. Άκου τώρα. Στο πάρτι, ο Χάρι είχε βάλει στο μπάνιο ένα τελάρο. Και πινέλα και μπογιές. Κι όποιος πήγαινε τουαλέτα μπορούσε να ζωγραφίσει κάτι. Στο τέλος, θα γινόταν ένας πίνακας, ένα “συλλογικό έργο” που θα έμενε στο σπίτι. Σαν σουβενίρ”.
“Και τελικά το πήρες εσύ το έπαθλο. Η Μέττε ήξερε για το στοίχημα;”
Η Κρις κοίταξε λίγο το ποτήρι της.
“Όχι. Αλλά ήταν στο πάρτι”.
“Φυσικά”.
“Τι φυσικά;”
“Αφού όλοι ήταν στο πάρτι, ήταν κι η Μέττε στο πάρτι. Και δε μου λες, δεν σε είδε κανένας;”
“Όχι. Στις έξι όλοι ήταν λιώμα. Τον τύλιξα σε μια εφημερίδα, τον έβαλα στην τσάντα μου, και την άλλη μέρα έφυγα με το πρώτο δελφίνι. Αλλά στον δρόμο ξενέρωσα και το μετάνοιωσα, κι έστειλα μήνυμα στον Χάρι ότι τον είχα πάρει εγώ, κι ότι σόρρυ και θα στον γυρίσω πίσω και τέτοια. Αλλά αυτός πρέπει τα 'χε πάρει τρελά. Και μ' έβρισε, και μου 'πε να τον κρατήσω. Του είπα μέχρι και να του τον έστελνα ταχυδρομικά αν δεν ήθελε να με δει. Δεν μου απάντησε καν”.
Τα μάτια μου έκλειναν από την κούραση. Ήπια άλλη μια γουλιά.