Η ατελεύτητη εικαστική δραστηριότητα του Αντώνη Βάθη παρουσιάζεται στη δέκατη τρίτη ατομική του έκθεση με τίτλο « Μόνο ζωγραφική | Just painting».
Άφησε τα λουλούδια να «ανθίσουν» και μέσω της ιδιαίτερης και έντονης εξπρεσιονιστικής γραφής του συνέθεσε τους είκοσι ένα πίνακες της έκθεσης.

Το 1999 ο Α.Β. συνέλεξε κείμενα, σημειώσεις, λόγια, σχόλια και αφορισμούς από ανθρώπους του πολιτισμού που τον έχουν επηρεάσει βαθιά και μαζί με δικές του εντυπώσεις παρουσίασε τη χειροποίητη του έκδοσή «Συναξα – ρήσεις για την τέχνη». Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα λόγια του ζωγράφου Σπύρου Παπαλουκά «..Η τέχνη σε κάθε μεγάλη της εποχή δεν είναι παρά φόρμα και χρώμα• ζωγραφική θα πει χρώμα κι αν ο ζωγράφος δεν έχει ευαισθησία να ερεθίζεται από την ύλη του, από το χρώμα και όχι από τις μορφές, δεν είναι ζωγράφος» και του αρχιτέκτονα Π. Α. Μιχελή «Τίποτα δεν είναι άχρωμο στη φύση. Με το χρώμα η μορφή πλαταίνει ή στενεύει, πλησιάζει ή απομακρύνεται, πάντως αλλάζει». Η έκθεση αυτή έρχεται να εκπληρώσει το προσωπικό στοίχημα του εικαστικού με τη ζωγραφική και την ιστορία της. Τα έργα μεταγράφουν τις αναφορές, τις σκέψεις του και η επίπονη, αναστοχαστική διαδικασία διατυπώνεται ακέραια στη βιαιότητα του πλασίματος των μορφών και στην αγριότητα των χρωμάτων.
Η εικαστική παραγωγή του Α.Β. διακρίνεται από τον πειραματισμό του με τα υλικά του και τις δυνατότητες των μέσων του. Στα έργα της έκθεσης που παρουσιάζει στο Φωταγωγό εφαρμόζει μεικτές τεχνικές. Τα ακρυλικά, τα χρώματα οινοπνεύματος, το ιώδιο εμπλέκονται εύστοχα στην πολυχρωμία των συνθέσεων δημιουργώντας έντονο αισθητικό αποτέλεσμα. Τα λουλούδια του άλλοτε παραπέμπουν στο φυτικό βασίλειο και άλλοτε σε φανταστικά βιόμορφα όντα. Στους καμβάδες του Βάθη δεν υπάρχει κενό. Κάθε ένας θα μπορούσε να είναι μια λεπτομέρεια μιας μεγαλύτερης σύνθεσης. Μπορεί να ιδωθούν ως ξεχωριστές μονάδες, αλλά και ως μέρη μιας μεγαλύτερης φαντασιακής αφήγησης. Η χειρονομιακή ελευθερία του δημιουργεί ζωγραφικές επικράτειες που αποπνέουν ζωή και ευαισθησία. Τα είκοσι ένα έργα είναι το έμμεσο σχόλιο του γλύπτη Βάθη για τη δυτική παράδοση της ζωγραφικής. Τα λουλούδια του, ως αέναοι μάρτυρες της κατάφασης της ζωής και της βεβαιότητας του θανάτου, προτρέπουν τον θεατή τους να αντιληφθεί τη ζωή μέσα από τις αισθήσεις. Αναζωογονούν την ικανότητά μας να καταλαβαίνουμε μέσα από τα μάτια.
ΝΙΚΗ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ