Ηέκθεση «Ο κλέφτης της εικόνας» του Ανδρέα Λυμπεράτου, που διοργανώνεται από τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων, περιλαμβάνει τη νέα ζωγραφική δουλειά του καλλιτέχνη καθώς και μία επιλογή έργων από το 1996 έως σήμερα.

Ο Ανδρέας Λυμπεράτος συνδιαλέγεται με τη ζωγραφική παράδοση του τόπου του αλλά και με τη ζωγραφική κληρονομιά της δεκαετίας του 1980, μια ζωγραφική που επιζητούσε εναγωνίως τη μεγάλη χειρονομία και πριμοδοτούσε τις μεγάλες αφηγήσεις. Στο πλαίσιο αυτού του ανοιχτού διαλόγου, τα ζωγραφικά έργα του Λυμπεράτου εμπνέονται από μετόπες και αρχαία ελληνικά επιτύμβια, από τα ψηφιδωτά της Μονής της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη, από μεσαιωνικά χειρόγραφα και μεταβυζαντινές τοιχογραφίες. Στο επίκεντρο της καλλιτεχνικής πρακτικής του Λυμπεράτου ενυπάρχει η ακλόνητη πίστη στη δύναμη της εικόνας, στην παιδαγωγική της αξία, στην ικανότητά της να ανασυστήνεται από τα θραύσματά της. Μέσα από διαδικασίες ανασχηματισμού και ανασύνταξης, υιοθετώντας διάφορα μέσα και τεχνικές, ο Λυμπεράτος δημιουργεί εικόνες που αναφέρονται στην πολλαπλότητα νοήματος που διέπει τη ζωγραφική πράξη. Δίνει έμφαση στη σωματικότητα της ζωγραφικής χειρονομίας, στην πυκνότητα του θέματος, στην ύλη και στην παραστατικότητα.

Η ζωγραφική του Λυμπεράτου είναι στιβαρή και χυμώδης. Τα έργα του έχουν κλασικότητα, βαρύτητα, είναι όλα πολύ καλά δομημένα: υπάρχει πάντα σχέδιο, ενδεχομένως κατάλοιπο από τις σπουδές του καλλιτέχνη στην αρχιτεκτονική. Ταυτόχρονα, τον απασχολεί η ιερότητα της εικόνας, η αποτύπωση του πνευματικού. Μαζί με τα ζωγραφικά έργα παρουσιάζεται μια σειρά επιδαπέδια και επίτοιχα γλυπτά που ανήκουν στην περίοδο 1998-2017 και τα οποία μπορούν να θεωρηθούν ως τρισδιάστατη εκδοχή της ζωγραφικής του. Είναι χώροι μαζί και αντικείμενα. Θίγουν ζητήματα για τη σχέση όγκου και επιφάνειας, εικόνας και αντικειμένου.

Όλα τα έργα της έκθεσης του Ανδρέα Λυμπεράτου στο Κέντρο Τεχνών αποτελούν μια ενότητα, εκτυλίσσουν και αναπτύσσουν μια πορεία δουλειάς. Εμπλουτίζουν και τροφοδοτούν το λεξιλόγιο του καλλιτέχνη, στο οποίο ο ίδιος επανέρχεται μέσα από διαφορετικές οπτικές κάθε φορά, αναδημιουργώντας τη διαδρομή του γύρω από θέματα μετάβασης και μεταφοράς, αισθητής και νοητής, οπτικοποιημένων σχέσεων και συμπεριφορών, θετικού και αρνητικού χώρου, συμπύκνωσης ιδεών και εμπειρίας.